2000’li
yıllar thrash metal adına verimli geçiyor. Verimli geçiyor’dan kasıtım
elbette Metallica ve Megadeth’in çıkardığı yeni albümler değil. Municipal
Waste, At War, Sacrifice, Artillery gibi gruplar yeni albümlerini
çıkardı. Whiplash’ten de bir atak geldi, yeni çalışmaları Unborn Again ile
hayranlarını selamladılar. Bilenler bilir zamanında bu adamlar Power And Pain ve Ticket to Mayhem gibi
sıkı albümler çıkarmış, bu albümlerle thrash metal tarihinde önemli bir yere
sahip olduklarını göstermişlerdir. Buna rağmen o zamanlar fazla isimleri öne
çıkmadı. Zira o yıllarda gündemde Metallica,
Slayer, Megadeth, Testament gibi Bay Area grupları vardı, Overkill
hariç New York sahnesi hep arka planda kaldı. Neyse konumuz Bay Area sahnesi
değil...
1998
yılında Thrashback gibi iyi albüm yapan ve daha sonra dağılan
grup tekrar bir araya geldi. 11 senenin ardından Whiplash sahalara “
Unborn Again “ ile döndü. Bass gitarda yer alan
Tony Bono’nun ölümünden sonra
yerine bass gitara Rich
Day ismiyle o boşluğu doldurdu. Albüm "Swallow The Slaughter" ile açılıyor. Daha çok thrashing
etkiler değil, orduya katılan bir gencin savaş üzerinden durumu üzerine
lirikler doğrultusunda tek düze
ilerliyor. Aynı çizgide devam eden “ Snuff “ beklenilen Whiplash’dan uzak bir izlenim
bırakıyor, ama Joe Cangelosi performansıyla göz dolduruyor. Farklılığıyla öne çıkan "Firewater"
Black Sabbath veya Candlemass etkili riffler, Deep Purple
stili çığlıklarla birleşmesiyle altyapısı güçlü melodileriyle dikkat çekiyor.
Bass
girişiyle bizi karşılayan "Float Face Down" tempo
olarak thrashy atakların başlangıcını gösteriyor, diğer şarkıların önünde
oluyor. Tony Portaro’nun vokali
diğer parçalara göre daha başarılı ve daha yönlü olmasıyla öne çıkıyor. Albümün tempo yönünden güçlü parçalarından "Fight Or Flight" savaş sırasında bombalar patlarken “ run,flee,escape “ nakaratlarında söylenen geri vokalleriyle şarkıdaki
en kritik bölgeyi oluşturuyor. Hızlı gitar
rifflerinin etkisinde olan "Pitbulls In The Playground “ Kreator
ve Sodom’dan tanıdığımız Frank Blackfire
sololarıyla keyif veriyor. Genel olarak başarılı performans ve akustik
bölümüyle dikkat çeken “ Hook In Mouth” ve
kapanış parçası “ Feeding Frenzy “ saldırganlık ve kaosun yükselişine dair klas
bir kapanış oluyor.
11
sene sonra sahnelere dönen “
Unborn Again “ albümüyle geri dönen Whiplash, tamamen saf ve
çiğ thrash sound vaat etmiyor. Zaten bu geri dönüşümde saf ve çiğ thrash soundu yok,
ama 2000’li yıllarda modern sounda saplanmış thrash gruplarını andıran bir iş
de yok. Bazıları kirli kayıtları
severler,bazıları ise modern sağlam prodüksiyonlu işleri, ama prodüksiyon
açısından da Whiplash bunun üstesinden geliyor.
Ticket to Mayhem bekliyorsanız uzak durun!
Cem Kurtuluş,2010
0 yorum:
Yorum Gönder