"Bu albüm sadece kanı siyah ve yeşil olanlar içindir “ diyor Bobby Blitz, “ Ironbound “ albümü için, kendisinin sözlerini dikkate alıp
bunun için uyarıyı başta yapmakta yarar
var. 25 yıllık thrash devleri “ Ironbound “ ile geri döndü. Ironbound albümü 2009 yılının son aylarında
malum paylaşım sitelerine düşer ve Overkill seven ve sevmeyen albüme yumulur.Thrash metal aleminde yaşlanmayan Bobby Blitz
öncülüğünde tam gaz yoluna devam ediyor.
1985’ten 1991’e kadar thrasherlara Overkill klas işler sunmuştur. Benim için 1985’ten başlayıp 1991’e
kadar süren dönem ayrıdır,ki herkes için öyledir sanırım.
1994’de çıkardıkları W.F.O albümü beni tatmin etmese de, 1991 yılında çıkardıkları Horrorscope albümüne baktığında içinde
boş şarkı olmadığını anlarsınız.
Konuyu çok kişisel olarak uzatmamak yolundan gidersek; Ironbound’da daha
çok hıza dayalı salgılanan adrenalin var. Bu da Overkill albümleri için
karakteristik özelliktir. Thrash metalin çok teknolojik unsurlarla ruhundan
uzaklaştırılmasına içine fazla melodik unsurlar eklemek bu işin ruhuna ters olduğunu
bizler kadar Bobby Blitz biliyor. 2000’li
yıllarda bu işi vıcıklaştıran Kreator olsa da Overkill , sounduna yenilikler
katarak bunu vıcıklaştırmadan uyguluyor.
“Immortalis” albümündeki
kadro aynı şekilde devam ediyor. Blitz’in vokallerinde yaşına rağmen kayıp yok
davulcu Ron Lipnicki iyi iş
çıkarmış. Dave Linsk ve Derek Tailer ikilisini es geçersek ayıp
etmiş oluruz, bunun yanında albümü mükemmel gitar melodileri ve lezzetli
sololarla süslemişler.Bunların yanında yılların eskimeyen bassçısı DD
Verni yer alıyor. Albümün açılışı “ The Green and Black “ ile
oluyor. Agresif, tempolu, Bobby’nin her
zamanki gibi kusursuz performansıyla kaosun içine davet ediyor. Bütün enstrümanları duymanız kaçınılmaz
oluyor.
Devamında albüme ismini veren “
Ironbound “ ateş ediyor deyiminin
hakkını fazlasıyla yerine getirerek albümün ağır toplarından biri olduğunu
kanıtlıyor.Ortasından itibaren gelen akustik giriş ile duygulu bir geçiş
yapıyorlar. Girişiyle Metallica’nın eski
dönemlerini hatırlatan “ Bring me the Night”
hızıyla birlikte hakkını verenlerden.
Kasvetli girişiyle albümün dinamiklerinden
“ The Goal Is your Soul” , Devamında “Give a Little” da adrenalin üst seviyeye çıkarıyor. “ Endless War” hız kesmeden temposuyla ayakta tutuyor, Bobby
ilerleyen yaşına rağmen tabiri caizse yardırıyor.
Geri dönüş albüm konusunda 2010 yılı için konuşursak; “
Ironbound “ ile Overkill akılda kalıcılığıyla sıkı bir işe imza atıyor. Bunun
yanında Peter Tagtgren’ da mix işlerinde albümün başarısında pay sahibi
olduğunu es geçemeyiz!
Cem Kurtuluş,2010
0 yorum:
Yorum Gönder