Destruction - Inventor of Evil (2005)

2000’li yıllarda  thrash metal adına sıkı işler çıktı . Alman thrash metali yine yumruğunu  masaya vurdu, önce Kreator sonra Destruction çıkardıkları albümler ile ortalığı dağıtmanın sinyalini verdiler.  Her ne kadar old school sound istenilse de modernlik işinin içinde   yine sert çalmaktan vazgeçmediler.  Schmier önderliğindeki grup her anı birbirinden güzel rifflerle dolu kıyak bir albüm vaat ediyor bize. Albümün açılış parçası  “ Soul Collector"  1.17 ile başlayan gitar saldırısı ve davulda Marc’ın üstün performansı, Schmier ise alışılageldik öfkeli vokaliyle her yere korku saçıyor.  

“ The Defience Will Remain”  ile  saldırı devam ediyor.  Schmier’in o öfke dolu vokaline, kusursuz gitar riffleri ve başarılı davul atakları ekleyin!  “ The Alliance Of Hellhoundz”  zengin konuk listesi ile dikkat çekiyor. Biff, Doro, Shagrath, Paul Di Anno, eski Candlemass vokali  Messiah ve birkaç müzisyen parçaya ses veriyor. Haliyle ortaya karışık tadında giden metalhead temalı sözleriyle öne çıkıyor. Tek düze,ama Destruction’un ruhunun hissedildiği “ No Mans Land “  yüksek temposuyla, hızlı riffleriyle, durdurak bilmeyen davul ataklarıyla kendinden geçiriyor. 

Akustik gitar introsu ile başlayan “ The Calm Before The Storm”  oldukça farklı bir çalışma. Kişisel olarak akustik pasajların Destruction’a pek yakışmadığını düşünsem de seçim sizin..  Baterist Marc "The Chosen Ones” da adeta döktürüyor. Çift kros performansıyla üst seviyelere çıkıyor. “ Dealer Of Hostility”  bana göre albümdeki vasat şarkılardan biri, modern thrash diye tanım varsa o budur herhalde... Doğu etkisi de bulaşmamış değil özellikle bunu gitar melodilerinde çok rahat  anlamak mümkün.  

Albüm 2000’li yıllarda çıkan en iyi thrash metal albümlerinden biri olarak gösterildi. Bazı thrash  metal sevenler ise 80’li  Destruction’dan 80’li yıllarda yaptığı çalışmaları istediler . 2005 ‘te Kreator “ Enemy Of God “ albümüyle thrash metal soundunu modern altyapı altında harmanlarken, aynı yıl çıkan “ Inventor of Evil “ da Destruction’un öfkesiyle, yardırıcı şarkılarla karşımıza çıkıyor.

Cem Kurtuluş, 2010