Deplase Buca (25.04.2011)

Şampiyonluk engellerini birer birer aşıyorduk, bu yolda taraftar tam desteğini vermişti,vermeye devam etmek zorundaydı. Rotamızı Buca deplasmanı olarak belirledik. Deplasmanın olmazsa olmazı sıkıntıdır. Sabah gidilen deplasmanlarda uykuyla boğuşursun yol boyunca uyursun, sonra açılırsın güneş Doğar. Bileti çoğu kişi buradan almıştı, bu defa İzmir’de bu işin tersoluğu çıktı karşıma.  Davetiyede benim ismim yoktu. Tribün kapalıyı kapmıştı.

 İçeriye maç başladıktan sonra girdim tribünde yer olmamasına rağmen tribün performansı olarak iyi değildik. Tıklım tıklım olsa da bazen tribün nitelikli tribüncüler olmadıkça bu işin hakkını zor verirsin. Maç başlayıp golü yedikten sonra tribün performansı daha da zayıfladı. Tribünün çoğunluğu sanki şampiyonluk maçına değil de hiçbir iddiası olmayan bir takımın maçına gelmiş gibiydi. Yer yer takımı ayağa kaldıracak besteler bağrılması gerekirken yine takımı ileriye itmekte zayıftık tribün olarak. 

Kapalıyı parası olan kişilerin girmesinin bunda olması etkiliydi.  Karşılıklı besteler takıma daha da can kattı. Stoch’un girmesiyle tribün biraz olsun ateşlendi. Oyuna göre tribün anlayışı bariz burada ortaya çıktı. Buca deplasmanında unutulmaması gereken Guiza’nın golünde karşı tribünde bir abimizin tribünde uçmasıydı.  Öyle uçtu ki bizim bile tribünde uçmamıza sebep olacaktı tribün manasında. Bu yıllar sonra hep hatırlanacak bir hadise olarak kayıtlarda yerini aldı. Her ne kadar bu deplasman zayıf olsa da şampiyonluk yolunda en önemli engeldi bu deplasman.

“ Sana gelen yollar yasakla kesilmez, deplasman hakkımız engellenemez “

Cem Kurtuluş, 2011