Endüstriyel Futbola Teslim Olmayan Tribün Adana DemirSpor:Arena Deplasmanı

Adana Demirspor !

Tribün kovalayan herkes bazı tribünler kendi şehrine geldi mi oraya gider ve onları izler. Anadolu'da iki sempati beslediğim tribünden biri olan Adana Demirspor tribünü gelmişken gitmemezlik olmazdı. Kimilerinin hayranlık beslediği kimilerinin ise siyasi görüşünden dolayı sevmediği endüstriyel futbola teslim olmayan bir tribünden bahsediyoruz burada.  Her türlü endüstriyelliğe  karşı çıkan, tribün adına güzel işler çıkaran tribün ve her deplasmanda kendilerinden söz eden tribün. Mavi şimşekler yabancı gelmeyecektir size. 

Tribünde teslim olmak yok sloganıyla akıllara kazınanlar da var. Livorno’nun Adana’ya gelişleri sonrasında Adana’nın Sakarya deplasmanı bir sırada “ Tribün Lideri Adem Abi’nin’’ tribünde teslim olmak yok deyişi..

Bunları yazdıktan sonra Adana Demirspor'un " Arena deplasmanı " hakkında birkaç şey yazmanın zamanı geldi de geçiyor bile.  33 otobüs hiç de kolay bir rakam değil. Bir sevda ,bir aşk onların ki.Her taraftarın takıma olan sevgisi ayrıdır. Bunları birbirine de karıştırmamak gerek.  Şimdi Adana Demir spor taraftarının sevdasından bahsedelim bu maç için.

15 saat yol,40 kişilik otobüsleri 80 kişiye tamamlamak, bagaj da yatmak, yer de yatmak, çekilen çileler ve sonunda İstanbul’a varış… Onlarla o çileyi çekmesek de deplasman yapanlar bilirler bunu. Susuz geçen yollar, arada paranın lafının olmadığı zamanlar ve paylaşımlar. Şimdi  stada girişten söz edelim. Bir kapı çalışıyor sadece deplasman yorgunu olan Adana Demirspor sevdalılar sırada bekliyor. Haklı olarak isyan ediyorlar.  3 kapı kapalı 1 kapıdan giriş, sıkı güvenlik kontrolü ,sonunda içeri giriyorlar. Gözaltına alınanlar oluyor doğal olarak. 

Yavaş yavaş tribünde yerimizi alıyoruz. Tezahüratlara başlıyoruz. Her tezahürat ayrı.  Sağımda solumda kim varsa bağırıyor.  Arena’yı esir alıyorlar. Maksimum rakam 3000’e yakın, İstanbul’daki Adana Demirspor sevdalılarını da bunun içine katalım. Gol yedikçe taraftar daha çok bağırıyordu. Arena’da Galatasaray taraftarı Adana Demirspor taraftarını izliyordu. Meşalelerde yandığında her şey daha da belli oldu. Meşaleyle birlikte tribündeki coşku arttı, tribün daha da bağırmaya başladı.  Meşaleli coşku Arena’da böylesine görülmemişti.

 Onlar için yenmenin veya yenilmenin önemi yoktu sadece tribünde galip gelmeleri önemliydi bunu da başardılar. Endüstriyel Futbol’a teslim olmayan yoldaşlara selam olsun.

Yürekli Futbol Kazanacak, Paralı futbol kaybedecek yakında !

Adana,   Demirsporludur! 

Selam Olsun direnenlere, selam olsun bu yolda yürüyenlere

Cem Kurtuluş, 2012