Way To Blue..

Bir köşede erimiş olmak bazen iyi geliyordu

Bunu çekici bulduğum zamanlar olmuştu

Bir şarkıyı mırıldanmak gibiydi

Uzaktan gelen tren sesi gibi

Vagonun arasında sıkışmış bir  insan gibi..

Her şeyin arasında bir " gibi "

Sayılar

Harfler

Birbirlerini takip ediyordu

Anlamakta zorluk çekiyordum

Bazılarının ise büyüleyici bir tarafı vardı

Bunların içinde nedensizliğe dayalı bir şey vardı..

Bunu çözebilmek o zaman da kolay değildi

Ve halen kolay değil..

Bunlara takılarak  yaşamak yaşamımı zorlaştırıyordu

Zorlaştırmak gerekiyordu bazı şeyleri..

En azından o engele takılmadan devam edebilmek için

Hayatım akıp gidiyordu duraklar misali..

İnilmesi gereken zamanlar yönünde ters yöne yuvarlanmak hayatın içinde vardı..

Önümden bir araç geçerken ona takılmadan yapamıyordum

Gözler kayıyordu

Bu anlamsız bakışlar hiçbir işe yaramıyordu..

Ne kadar iyi diye geçiriyordum içimden

Hep iyi diye geçirmek zorunda kalırdım mutlaka..

Her şeye karşı bir zorunluluğumuz oluyordu

Çalışmak, evlilik, ya da diğer şeyler..

İnsan hayatı bu çıkmazların içindeydi

İnsan bu hayattan çıkmak için bir delik arıyordu

Aynı zamanda bok deliğine saplanmak istemiyordu..

Kurtuluş yoktu

Çaresizlik dört bir yanı sardığında

İnsan kıpırdayamıyordu..

Ne yapsa olduğu yerde sayıyordu

İyi diye geçiriyordu önceden

Dünyadaki bütün aptallar birden bütün yüzlerini bana çevirmişti

Kahkahalar atıyorlardı..

Gözlerimi kapamıştım

Yapılabilecek en iyi şey buydu

En azından bunlardan kurtulmak için..

Yazan:Cem Kurtuluş