''Uğultular.. ''

Uğultular, kalabalıklar bir kırbaç gibi sırtıma vuruyor

Sis bulutlarından etrafı göremiyorum

Ki görünen belki sis bulutu değil

Sisli yalnızlığım

Ya da ona yakın bir şey olmalı..

Trenler artık tedirgin

Yoksunluğumuz kaldı geriye

Ya da yokluğumuz ve  üşüşen rüzgar..

Bir yıldız kaydı ki Moda’da

O’nu yakalayamadım

O an ‘da kendini  kaçırmıştı

Batık bir vadide yalnız başıma dolaşmalarım senden mi  kaynaklı benden mi bilmiyorum

 yapayalnız başıma Kadıköy’ün en sakin yerine oturdum asık bir suratla

Çay kaşığını baka baka içinde kaybolduğumu gördüm

-bu ilk değildi..

Kayboluşlarım devam edeceğe benziyor..

Harfler, zamanı raftan sildi

Oyalanmalarım boşunadır

İtliğim bu yüzden işte

Rakı az

Doldur.

İçine su katsak mı? ne dersin..

Dudaklarımızı kıpırdatmadığımız o gece

Yıldızlar ortadan yok olmuştu

Sanki biz de yok olur gibi olmuştuk..

Bunu bir yere not et..

Seni uğurladığım otobüs durağı

 ortalıkta insan yoktu

Ama ben otobüse yetişmek için çırpınıyordum

  bir mermere sırt sırta yatmıştık

Sonra ne olduğunu anlamadan güneş doğmuştu..

''Ben harper'' şarkısı kadar aksağım

Boş bir oda kaldı geriye

Bir köşedeyim..

Geceye doğru yürüyorum sessizce

‘’don’t leave me alone here

please help me..’’

kaldığım yerde kaldım..

tutsağım buraya

oda karanlık biliyorsun

böcekler etrafta geziyor

samsa seni izliyor

korkuların onunla

takibindeyim

harper’dan bir haykırış

sesin uzağında kaldım..

" Boş şişeler hayvan iskeletleri gibi "  demişti ölü sevici bir  şair

Çöp kutusundaki kokular, sifonu çekilmemiş çoğu şey, tuvaletteki bok, her bir şey..

Bir atık hepsi..

Sarhoş gecelerden, yorgun sabahlara doğru  uzanan imgelerin yokluğunu aradım sayıklarken..

Bir şair mızıka çalarken

Satırlara döküldü yalnızlık

Ve o kayalıklara yazıldı her bir isim

Esrarengiz loşluktaki ömrümüz kısa sürdü sürmesine

Rakıyı bitirmek de kısa sürdü

-en azından şu anlık..

Aldım rakımı

Anlatman gerek dedi bana

Anlatacak neyim vardı ki

Kendim bile önemsizken bunu nasıl yapabilirdim başkasına

Rakının yanında balık olabilsem iyiydi

Ama kavun onun yerini tuttu.

Ruhi bey ile dertleşiyorum ara sıra

Her gece şarap bira diye geçirmişti şair yazdığı satırlarda

Satırlar bile eskidi sanki

Eskimeyen bi biz mi kaldık ruhi bey..

İki  ağacın altında oturup

Şarabımı diktim kafaya dikebildiğim kadar

Biri uğradı yanıma

İsmi önemli olmayan biri

Yüzü eskimişti

Yaşlıydı

Bir denizciyi andırdı ilk geldiğinde

Ve sanırım solumda kahkahalar atan gençler vardı..

Şarabımı uzattım ihtiyara

Aldı bi yudum

İçtik beraber

Kadıköy’deydik

Başka nerede olabilirdim ki

İki dakika sonra ihtiyar uzadı

Daha şarabımı bitirmemiştim

Ama bitirmeye ramak kalmıştı

Denize bakarak yavaş yavaş yudumladım şarabımı..

Sonra sabah oldu

Ben fark edemedim bunu

Fark etsem iyi olurdu 

Bankta uyumuşum

Birine benzettiler beni, oysa o, ben değildim

Sessiz ve  sakin şekilde uyudum

Ölmüş gibi..

Rakı azaldı yine ruhi bey..

Hangi gündü hatırlayamadım

Günlerden bir gün

Sararmış bir suratla karşına çıktım..

Yitirdiklerim geride kaldı..

‘’ halikarnas balıkçısı’’ beni selamladı..

Yazan:Cem Kurtuluş