ispat/israf...

-Ekim 2012

Sana bunu nereden yazıyorum tam bilmiyorum

Çünkü olduğum yerleri tanımlayamayacak derecedeyim

Otobüse bindiğim Akbil’i kaybettim kim bilir nerededir şimdi

Kayıp olan sadece Akbil değil
Bütün bunlar kendimi kaybettiğimin ispatı..

İspat-İsraf..

Bazen bu iki kelimenin arasında kalıyorum.
Arasından çıkamadığım zamanlardayım şimdi

Bir dükkanın içine güneş vuruyor şimdi, ben dükkanın içinde,herkes  dükkanın dışında..
çoklukları sınır dışı ettim

Top oynayan çocukların sesleri kulağıma geliyor.

Hiçbir ses duymak istemiyorum..
Mecalim yok
beyin kontrolden çıktı

 Bir minibüs yolculuğunda uyurken çıkardığım tişörtün üstüne bira dökülmüş ve sonrasında sabah olmuştu..

 Nerede indiğimi hatırlamıyorum

E5’in ortasıydı muhtemelen

 Yürüdükçe yürüdüm, kendime yol aradım durdum..

Durmayan taksileri selamladım, onlar durmadıkça ben küfrettim.

Deniz kıyısının yakınlarında oturup rakı içtim 
rakıyla kendimi yaşattım
dünyanın üstüne kustum

İnsanlar şimdi çok kalabalık sokaklarda..

Buna anlam veremiyorum, onları suçlamıyorum, kendimi insanların dışında gördüm

‘’Toplanın ,gülün,eğlenin’’ diyordu bir şarkıda bir adam..

 Boş bilgisayar ekranına bakmak işe yaramıyor, mavi ekran çıksa iyi bir şey diyecektim

Ama bomboş..

Önceleri yazarken yorulmazdım ama bu artık oldukça yoruyor

Radyoyu açtım ,tek o iyi geliyor demeyi isterdim

Ne çalıyor bilmiyorum

Suskunluğumu hatırladım şimdi..

Ama hiçbir zaman işe yaramadı

Yoldan geçen bir adam ‘’ayrıntılar işe yaramaz’’ dediğinde onu önemsememiştim kendimi önemsemediğim gibi, sonrasını hatırlamıyorum..

Hatırla (!)-‘’tümünden hepsini tanı’’ demişti yunan filozoflardan biri ama ismine cismine dair bir bilgim yok..

Cephede savaştığım günlerin birinde bir engele takılıp geride kaldım..

Çıldırma ihtimalimi düşünmen  olağan, ama ölme ihtimalimi düşünmen’’ihtimallerde kaldı’’

Bir olasılık sadece..

Eskiden acıkmazdım hiç
kahvaltıya alışkın değildim,

Saat 5 suları.. sabah değil, akşam.. ağzıma bir şey girmedi..

Endişelenme..

Kendi suçum olabilir, diğer suçların benim olduğu gibi (!)

Kayıp bir adam olarak yoluma devam ediyorum

‘’Şarapla beslenmek boşuna’’ diyenlere cevabım yoktu

Cevapsız kaldım insanlara karşı..

Sadece şarapla doldursam beynimi ,midemi iyiydi gerçekten..

Şimdi insanlara bakıyorum

Sadece bakıyorum

Onların bakmadıklarını biliyorum

Bu bakış sadece öylesine..

Cem Kurtuluş