Fenerbahçe'li Gözüyle Ali Sami Yen Vedası..

Bir Fenerbahçeli’nin  gözünden Ali Sami yen stadı..

Çoğu zaman bütün sevinçlerimizi yaşadığımız bir yer. Galatasaraylılar için cehennem bizim için cennet.  Hiç sevmediğim bir yer Ali Sami yen. Bütün Galatasaraylıların kahrolduğu gündü dün. Ali Kırca’nın şiiri okumasıyla insanlar hıçkırığa tutuldu. Kiminin doğduğu yerdi orası..

Bizim nasıl Kadıköy ise onlarında mabedi orasıydı. Her taraftarın mabedi farklılık gösterebilir. Avni Aker, Saraçoğlu, İnönü, Ali Samiyen.. Statlar yıkılsa da içlerindeki anılar kalıcı oluyor.

Saraçoğlu'nun yeni düzene ayak uydurduğunu görüp yıkılmasını istedim.  Endüstriyel futbol karşıtı biri olarak Ali Samiyen stadı ya da başka statlar  Kimisi için bir betondan ibaret , kimisi için hiç tükenmeyecek bir şey. Dediğim gibi kimilerinin doğupda büyüdüğü yer. Sabahlayanların mekanı.  Galatasaraylılar  için dün gece hiç kolay olmadı.

Madrid’i,milan’ı,  bu statta devirdiler. Biz bu stattan kimi zaman üzgün çıktık, kimi zaman sevinçli.  Bir Fenerbahçeli Galatasaraylıdan nefret eder, Galatasaraylıda Fenerliden nefret eder. Bu hep böyle gitmiştir. Ama Ali Sami yen stadının yıkılması sadece Galatasaraylıları değil, o stada taraftar olarak gelen bütün herkesi üzmüştür.

Saraçoğluna ilk gittiğim günü hatırlarım oradaki hava bambaşka bir havaydı.  7 yaşındaydım Jay jay okocha seslerini duyduğumda, içimde ürperti hissetmiştim. Böyle anılar çoktur. İşte Ali Sami Yen ve nice stadların bunun için değeri çoktur.

Okul harçlığını biriktirdiğiniz, sevgilinizle buluşmayı erteledğiniz ve gittiğiniz  yer sizin mabedinizdir. Benim bir zamanlar saraçoğluydu. Bir zamanlar deme nedenim; endüstriyel futbola yenik düşmemizden ötürü. Para ile kendini güçlü zanneden yöneticiler ele geçirdi. Bir zamanlar kadıköy’de meşaleler yanmasından, konfetilerin sahaya atılmasından günümüze bir şey kalmadı.  İşte Galatasaray ‘da bu duruma geliyor. Artık onlar yeni stada geçse de onlar için hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır.

Aynı Saraçoğlu’nda bizde olmadığı gibi Onlar da  eskiyi özleyecekler aynı bizim özlediğimiz gibi. Son kez gittiği tribüne baktılar ve gittiler. Devamlı bakmak istediler ama artık zaman onlar için ayrılık zamanıydı. Stadları stat yapan onların ruhlarıdır. Fenerbahçe tribününde bu ruh ne zaman mı vardı 80’lerde 90’larda 2000’de kazanılan Antep maçında. Eminim Onlarda Ruhlarını çok özleyecekler...

Sevdasının Peşinden Gidenlere Selam Olsun.

 Kahrolsun Endüstriyel Futbol, Yaşasın Amatör Ruh!

12/01/2011

Yazan:Cem Kurtuluş