Etrafı sis bulutlarının kapladığı akşamlardan biriydi
Herkes sessizdi
Etraf karanlıktı,aydınlığa ihtiyaç vardı.
Kim bilir karanlık olması insanları endişelendirmiş olabilirdi
Etrafı çığlıklar sarmış,insan sesleri adeta yükselmeye başlamıştı
Etrafta ismini bilmeyenler dolanıyordu. kelimeler süslenmiş,yol ise çamur içindeydi
Yaptıklarını bilmeyenler,yapamadıklarını haykıranlar hep vardı
Saçmalıklar diz boyuydu Bu saçmalıklar top peşinde koşan çocuklardı
Bu çocuklar topun peşinden hep koştu,zincirin halkaları onları hiç bırakmadı ;onlar ne kadar bırakmak istese de.
Arabalar yoldan geçiyor,ağaçlar insanlara doğru bakıyordu. Sessizdiler her zaman ki gibi,onların bir dilleri yoktu.
Dil’e i bazen ihtiyaç duymazdı insan. İnsan’ın istediği neydi?
Harikulade yalanlar mı yoksa bitmesini istemediği zaman mı?
Hangisiydi? İnsan bunların hangisini istemezdi,hangilerini isterdi. İnsan ne istediğini hiçbir zaman bilememişti.
Yazan:Cem Kurtuluş
0 yorum:
Yorum Gönder