fiili
olarak ölmek bir çaba gerektirmiyor
bütün
koşullar çabasızlık dahilinde
uyuşmuş
bacaklar neticesinde gerçekleşiyor
kımıldamıyorum,
arada hareket ettiriyorum kendimi
bir
odadan diğerine geçmek en büyük hareketim oluyor
mecburi
zamanlarda dışarı çıktığımı iyi biliyorum
günler
geçerken perdenin kıpırdadığını görüyorum
yaşamsızlık
sürüklüyor beni kapalı odalarda, o loş boşlukta
küserken
kendime
daha
da günü bitirmeye çalışırken
beş
lira ile yapılan bahis kuponum bana gülmüyor
talihsizlik
böyle günlerde belli olur
neticede
uyuşmuşsan iyi bilirsin bugünleri
geriye
sayarken
rüzgar
çamaşırları uçuruyor
hepsine
şahidim tekrarlanan müzikleri duyarken
boş
bir odada kendimi de duyuyorum
ihtiyacım
bundan fazlası
tekel
bayiler veresiye’ye kapalı
işşizlik
ve yaşamdan kopan heves boş bir odaya eşittir
matematik
ölü zamanları anlayamaz
tarih
böyle zamanlarda işe yaramaz
coğrafya
insan kaderinden ötesi
yalnız,
insan kendine gömülür
bunun
tehlikesi fazladır insana
günleri,
saatleri ölü şekilde sayarken
Cem
Kurtuluş, Mayıs 12/18
0 yorum:
Yorum Gönder