"Ben, bir Heavy Metal Savaşçısıyım" Accept - Too Mean To Die (2021)

 

“Elinden gelenin en iyisini yazmaya çalışırsın ve sonra olan budur.” der Wolf Hoffman “ To Mean To Die “ albümünü anlatırken, bir nevi hayata bir özet geçer.  Bir süre ara verdikleri dönemden sonra vitesi arttıran,diğer bir anlamda bir komutan nasıl takımı toplar cümlesinin cevabını veren bir isim Wolf Hoffman. Kendisinin müziği bıraktığı dönemde kendisini müziğe döndüren isimlerden biri de Mark Tornillo gibi güçlü bir sese sahip olmalarından kaynaklı, albümün röportaj sürecinde Wolf böyle diyor. Buna kimsenin şaşıracağını sanmıyorum, kendisi de kendi tutkusundan haberdar ve hayranlarına bağlılığını da en açık sözleriyle dile getiriyor.

Pandemi döneminin araya girmesiyle birlikte pek çok grup işinde geri kaldı, pek çok grup da kendi işini öncesinden halletmişti. Bazıları için pandemi, kendilerine zaman yaratmıştı. Bununla birlikte grupta değişim olmuş, grup üçlü gitara çıkmış, yılların kemikleşmiş kadrosunda Peter Baltes gruptan ayrılmıştı. Wolf Hoffman bu konuda ne kadar üzgün olduğunu söylese de gruba gitar bölgesine  Philip Souse  ve  bass’a Martin Motnik takviye edildi. Grup için bu albüm aynı zamanda Peter Baltes ile çalışmayacak ilk albüm özelliğini taşıyordu. Sonda olanı başta söylemek gerekiyorsa; grup, yıllardır bu camiada metalhead’liğiyle bilinen Andy Sneap’le çalışıyor. Pek çok zaman Andy Sneap janjanlı sound’lar elde etse de burada durum tam tersi durumda.

Albüm,  çift gitarın esareti altında saldırdığı Mark Tornillo’nun dinamik ve güçlü kaosun içine davet eden “ Zombie Apocalypse”  ile açılıyor. Wolf her ne kadar grupta gitarda etkili olsa da burada Philip Souse gitar hatlarına saldırır pozisyonda.  Teknoloji çağındaki robotlaşan insanı anlatan lirikleriyle noktayı koyuyor Accept. Telefonla beyinleri zehirlenen insanlığa bir bomba fırlatıyor.” Too Mean To Die “ çift gitarın hatta bütün gitar hatlarını çalışmasıyla agresifliğin yükselmesiyle ve başlangıcında nakaratta dediği gibi “ ben, heavy metal savaşçısıyım “ diye haykırıyor. Solosu, çift yönlü gitarı, davulu ve tam bir kombinasyon ile Mark’ın ateş eden vokali yanar kıvamda devam ediyor.

AC/DC etkilenimli “ Overnight Sensation”  gazdan elini geri çekmeyerek “ ben ünlü olmak istemiyorum, sansasyonel haberler altında olmak istemiyorum” mottosuna dair lirikleriyle sözünü söylüyor. “No Ones Master “  Accept’te klişeleşmiş koro vokalli soundla marş halini almış bir yerle devam ediyor.  “Medya, kitleleri kontrol ediyor” cümlesiyle açılıyor şarkı, müzik altyapısıyla soundsal yönden bekleneni vermese de tam olarak;liriksel olarak politikliğini konuşturuyor. Ballad vari girişiyle başlayan “ The Undertaker “ Wolf Hoffmann ve Mark Tornillo imzalı, aynı zamanda marş vari havasıyla ilerliyor. Binaları diken müteahhitlere karşın altında kalan insanlara dair sözünü söylüyor. Altyapı olarak bekleneni tam veremese de koro vokaliyle konserlerde seyirciyle söylenecek şarkılar arasında yerini alması muhtemel. “ Sucks To Be You”   kendi hakkında övünen insan ya da peygamber hakkında ya da buna yakın biriyle alakalı sözünü söylüyor.  “derinlerde senin içinde korkak ve yalancı biri yaşıyor “ nakaratıyla anlatıyor olan biteni.

"The Best Is Yet to Come" duygusal,dokunaklı,bir o kadar ballad vari eski Accept dönemlerini hatırlatmışcasına Mark Tornillo’nun duygusallığına tanık ettiğimiz bir şarkı oluyor. “How Do You Sleep “ albümün dinamit şarkılarından,yer yer koro halindeki agresifliğiyle yerini koruyor. Lirikleriyle de Accept’in dünyaya iğneleyici mesajını savaş üzerinden söylüyor. Sözlerin geçerliliğini yitirdiği bir dünyanın cehenneme gidişinden bahsetmek üzere haykırıyor. Gitar hatlarının ileri geri çalışmasıyla,solosuyla canlı olan “ Not My Problem “ akılda kalıcı şarkılar arasına giriyor. Albümün kapanış şarkısı “ Samson And Delilah” orta doğu ezgilerini anımsatan bir yapıda oluyor.

 Prodüktöre gelecek olursak... Andy Sneap camiada her ne kadar bazılarının nefret edilen isimlerinde olsa da bazı teknolojik sound olayına dokunsa da bu albümde anlaşılan grup tam istenilen verimi almış kendisinden. Mark Tornillo’nun haykırışları, gitarlarda thrash tınıları ile birlikte speed metal/heavy metal riffleri, davul ve bass’taki hünerler duyulabilecek kıvamda oluyor.

 Sonuç olarak “ To Mean To Die”  40 yıllık bir geçmişe dayanan Accept’in Wolf Hoffman komutanlığında üçlü gitara geçtiği ve  Peter Baltes’ın yokluğunda olgunca çıkardığı bir iş oluyor. Gerek virüsün yayıldığı dönemde, teknoloji manyaklığının ileri gittiği bir çağda sözleriyle ders vermesini bilen bir yapıda son zamanların heavy metali ileri taşıyan işlerinden biri.

 Kadro;

Mark Tornillo- Vokal

Wolf Hoffman- Gitar

Christopher Williams –Davul

Uwe Lulis – Gitar

Martin Motnik – Bass Gitar

Philip Souse - Gitar

Cem Kurtuluş,2022