Geri Dönüş Ruhu: Sacrifice - Volume Six (2025)

 

Geri dönüşler konusunda eskiye bağlı old school kayıt almak ya da diğer haliyle ham kayıta yakın işler çıkarmak en zor iştir. Son zamanlarda bu işlerin üstesinden gelen; Nasty Savage,Evildead gibi gruplar geri dönüşleriyle fazlasıyla memnun edici ve sıkı işler yayımladılar.  1980’lerden bu yana başta ürettiği en klas işlerden biri olan “Torment in Fire” olan Sacrifice,  16 senelik bekleyişten sonra “Volume Six” ile geri döndü. 

Yanılmıyorsam 1980’lerden beri aynı kadroyla yola devam ediyor Sacrifice, bu albümde de değişen bir şey yok, aynı kadro ile yola devam ediyor. “Canadian Thrash” sahnesinde  akıllara her ne kadar Razor, Infernal Majesty gibi gruplar gelecek olsa da Sacrifice;  asıl dinamiği oluşturan grup olmuştur. 

Beton gibi duvara çakıcı, ve sıkı müziklerinden hiçbir zaman taviz vermedi. Albümün açılış parçası “Comatose” başlardaki sessizlik anından sonra atağa kalkan, davul ataklarıyla kaosun içine katılmamızı sağlayan, riffleriyle de kargaşa ortamında kalmamıza sağlayan mosh-pit’ alanına doğru yuvarlıyor bizi. “Antidote of Poison” riffleriyle akılda kalıcı, aralara serpiştirilen sololar ile  “avcı mısın yoksa av mı “ sorusu kendine cevap buluyor.  İkinci yarısıyla birlikte davul temposunun atağa kalkmasıyla saldırganlık el değiştiriyor, 50’lerin sonuna doğru giden bagetleri suratımıza patlatan Gus Pynn’e ayrı saygı duymamız gerekiyor. Joe Rico ve Rob Urbinati süratiyle kaostan geri bırakmıyor bizi.

“Missile” kaldığı yerden thrash metal saldırısı ve saldırganlığıyla,agresifliğiyle, yeni teknolojik düzende savaş aymazlarına  savaşın insanları nasıl acımazsızca katlettiğine karşı sözünü söylüyor,burdan da savaşın bir oyun gibi oynandığına kanaat getiriyor. Bu sözü söylerken “Missiles rain from silent skies/No remorse in their eyes” nakaratları isabetli bir atış oluyor. Bununla  birlikte Gus Pynn’nin davuldaki müthiş performansıyla, Urbinati’nin kızgın ve vahşi vokaliyle kaosta kalmamızı sağlıyor. “Underneath Millenia” kitlesel yokoluşa doğru  temasıyla yola çıkıyor. Temposu ağır, yavaştan kendini alarak “Without a trace, life erased.

Monuments live. Immortality” nakaratıyla da temasını gösteriyor. “Your Hunger for War” hız kesmeden öfkesini arttırıyor, tempo daha da saldırganlık seviyesini başka yerlere götürüyor. “Incoming  Mass Extinction” bodoslama vari kafa kırıcı bir öfke tufanı içinde Urbinati’nin öfkeli vokaliyle daha kızgın hale giden, hızlı sololarıyla başka hale evrilen, davulda Gus Pynn’nin de ataklarıyla, dünyada olup biten başta küresel yangınlar sonrası yalanlar üfüren politikacılara yönelik lirikleriyle noktayı koyuyor Sacrifice.  

 “Lunar  Eclipse” albümün enstrüman hakimiyetinde sıkmayan, bir o kadar etkili ve vurucu şarkılarından, iki dakika sürmesine rağmen vuruculuğunu ispatlayacak nitelikte oluyor. “Explode” başlangıçtaki  50’lerin sonuna doğru ilerleyen Gus Pynn’in müthiş davul atakları, Urbinati’nin ortalığı dağıtan öfkeli vokali, dur durak bilmeyen hareketli, temposu artan kargaşaya infial yaratacak şekilde etkisini yansıtıyor.”Black Hashish” melankoli damarlarına yakın hissiyattaki görevini yerine getiriyor.

“We Will Not Survive”  atak üstüne ataklarına arttığı thrash bombardımanı içinde kendimize yer bulduğumuz, bir umutsuzluk işgaline dair dünyadaki konumu ifade edecek güçlükte oluyor. Thrash Metal gruplarında saygı niteliğinde “cover” mevzusu en görülenlerden, bunu da “Direct  Action” grubunun  “Trapped in a World “ ile taçlandırıyor Sacrifice. Şarkı, 80’li yıllarda  Toronto’nun ünlü plak dükkanı Record Peddler’da çalışan  ve Diabolic Force  plak şirketinin sahibi olan  Kanada müzik sahnesinin önemli isimlerinden  Brian Taylor tarafından yorumlanıyor. Brian Taylor aynı zamanda grubun ilk 3 albümünün prodüktörlük görevini üstlenmişti. Ama yine de albümün kapanış parçasına pek de uyduğunu söylemek yanlış ve yersiz olur.

 Prodüksiyon konusunda cilalı bir sound duymuyoruz, daha çok old school’a yakın bir hava hakim, eski usulün izinden gittiklerini gösteriyor Sacrifice tayfası.  Albümün prodüktörü  Rob Urbinati olsa da, mix ve master işleri “The ones I Condemn” albümünde birlikte çalıştıkları  Darius Szepaniak’ın elinden çıkıyor. Albüm kapağı da Propagandhi’nin bassçısı  ve Sacrifice’ın  hayranı olan  Todd Kovalski tarafından tasarlanıyor.

 Bütün hepsini toparladığımızda; Sacrifice, 1980’lerden bu yana thrash metal sahnesinde  ilk albümlerinde yayınladığı kadrosunu koruyan tek gruptur.  16 yıl sonra OLD SCHOOL; köklere sadık kalarak; pek çok grubun teknolojik ve cilayı arttırdığı yerde “Volume Six “ ile Sacrifice  ne kadar ruhlu olduğunu bir kez daha kanıtlıyor.

 Kadro;

 Rob Urbinati – Vokal,Gitar

Joe Rico – Gitar

Guss Pynn – Davul

Scott Watts – Bass Gitar

 Cem Kurtuluş, 2025