“ Şu Deplasman Yollarında Seni Yaşamak Var ya…” : Away Karşıyaka

Planlar önceden hazırlanmıştı, önümüze ne çıkarsa çıksın bu deplasmana gitmenin planlarını daha önceden yapmıştık. Önümüzde öyle çok engel vardı ki, bu engellerinde bi şekil çözüleceğini bilerek bu deplasmanda olmamız gerektiğine inandık. İstanbul, Ankara başta olmak üzere terör olayları patlak verdi, bir yandan çoğu kişiyi ister istemez korkular sardı, ama bu da bizi yolumuzdan etmedi. Başta “ Passolig “en büyük belamızdı, deplasman yapamaz hale gelmiştik. Bir avuç adam İstanbul’dan bu düşüncelerle Karşıyaka’ya doğru yola düştü. 

Nevaleler alındı, yol boyunca karanlığa teslim olurken bir yandan alkolümüzü tüketiyor bir yandan buğulu camlara bakıp bestelerimizi söylüyorduk. Menemen’de yapılan iyi bir kahvaltıdan sonra buluşma noktasına geçtik yavaştan. İzmir’de in cin top oynuyordu geldiğimiz saatlerde. İstanbul ve Ankara’da patlayan bombalar burayı da etkisi altına almıştı. İstanbul’daki serin hava yerini İzmir’de güneşe bıraktı bizim için. Alsancak’tan otobüslerle toplu şekilde salona geçtik.  Kağıt biletin sona erdiği bir dönemde bu maça kağıt biletlerle girip anı tazeliyoruz yavaştan. Passolig’in olmadığı nadir yerlerden biri olması bu deplasmanı özel kılıyor, çünkü tribünün tribün gibi yaşanılan yerler çok az kaldı ve Sonda söyleyeceğimi başta söylemeliyim; Karşıyaka deplasmanı tribün kovalayanlar için gidilmesi gereken deplasman listesinde ilk sıralarda yerini rahatlıkla alır. Hem deplasman tribününün bulunduğu yer, hem de salonun genel yapısı her şeye müsait. Ama salonun içinde ter içinde kalmamız da bunun çabası.  

Bunu geride bırakırsak; Salona girer girmez pankartlar asıldı, tribüne ısınmak için besteleri söylemeye başladık. Girer girmez her iki tribünde İstanbul’da ve Ankara’da patlayan bombalara tepkilerini verdi. Karşıyaka tribününde her maçta dolu olan tribün maç günü boştu. Bu faslı geçersek; Fenerbahçe tribünü yaklaşık 250 civarı taraftarla yerini aldı. İnişli çıkışlı bir grafik çizildi tribün adına. Çoğu zaman kendimizden geçiyoruz, enerji patlaması yaşıyoruz tribünde. Karşıyaka’lıların küfürlerine de küfürle karşılık veriliyor ve bunun altında kalınmıyor. Salonda Karşıyakalılar sahaya etki etme konusunda iyiler, yer yer iyi ses çıkarıyorlar ama bu maçta sınıfta kaldılar.

Maçın sonlarına doğru ortalık kızışıyor.” Bize Her yer Trabzon “ atkısının açılmasıyla tribün bunun karşılığını verme noktasına geliyor. Herkes öfke patlaması yaşadı birden, orada bir amirin “ Karşı tarafın ne yaptığını sorgulamıyorum “ gibi cevabı da gülünç derecedeydi hepimiz için. Mevzu daha fazla büyümüyor o olaydan sonra, Karşıyakalılar şov vari hareket yapmaya çalışıyor. İstanbul Tayfalarına karşı  bugüne kadar ezilen Karşıyaka tribünü bu maçta da ezilmenin tadını yaşıyorlar. 

Maç sonrası İstanbul’dan yaklaşık 1000 kusur km gelen bizler seslerimiz kısık şekilde araca biniyoruz, araçta da besteler dilimizden düşmüyor, sesler kısık bir şekilde yola devam ediyoruz.  Arada kaynamasın diye bize İzmir'e indiğimiz andan itibaren " Group İzmir"  tayfasına ayrı selam ediyoruz bu yazıyla. Her şey bir yana , sabah ölü bir şekilde işe gidecek olsak da bu deplasmanın hakkını vermenin mutluluğunu yaşıyoruz, sözü  karanlık bir deplasman dönüşü bir bestenin  kısa sözüyle bitiriyorum “ Şu Deplasman Yollarında Seni Yaşamak Var ya…” 

Cem Kurtuluş, 20.03.2016/ Karşıyaka