Spitfire - Nigtmares ( 2022)

 

Ruhuyla,hızıyla, agresifliğiyle tartışmasız en güçlü icra edilen metal müzik türlerinden  birinin speed/thrash metal  olduğunu söylemek kendi adıma söylemek güç bir şey değil. Bu işin halen öldüğünü söyleyenlerin sayısının çok olduğunu söylemenin yersiz olduğunu düşünsem de “ yapan yapıyor “ desturuyla “ konuya dalmak yerinde olacaktır. Buradan yola çıkarsak Alman menşeli, speed/thrash metal icra eden “ Spitfire” kurulma aşaması 2014’e kadar uzanıyor. “Spitfire” adında yaklaşık 6 grup olduğunun da altını çizmek gerekir,ki 1984 yılında kurulan yunan grup Splitfire ile  karıştırılıyor. Burada mevzu bahis konumuz Splitfire’ın “ Nighmares “ albümü üzerine.  

Karanlık,kasvetli bir girişle karşılayan “Never Stop The Madness”  ilerledikçe Alman metalinin güçlü stilinin gitarlardaki  jilet rifflerle birlikte kendinden geçirmesini biliyor ve vokalin de kaosa katılmasıyla şeklini alıyor. Girişiyle Iron Maiden’ın “Running Free “ ye selam çakan ve bariz kendisini hatırlatan   “Tyrannic Reaper”  riffsel yönden değil de vokalin  delilik adına çığlıkları ve davulda Thunder Manne’ye ayrı parantez açtıran bir iş oluyor.

 80’lerin ortalarında ortamları kasıp kavuran bir Running Wild şarkısı olan  “Soldiers of Hell” albümde yorumuyla üst sıraları hak ediyor,ki bazı grupların bazı şarkılarını ruhuyla çalmak ruhtan fazlasını ister, Spitfire bunun üstesinden gelmesini biliyor.  

Albümün ilk single olma özelliğini taşıyan “ To Take A Life” başından itibaren  speed metal kaosuna davet ediyor. Temponun durmadığı, agresifliğiyle ders veren, jilet vari riffler üstüne uzun sololarla birlikte can alıcı bir iş çıkarıyor.

Gitarların kendini konuşturduğu,kaldığı yerden devam ettiği “The Nightmare “ ilk yarısıyla devamlı temponun düşmediği, konserlerin sıkı parçalarından biri olma özelliğini taşıyor. İkinci yarısıyla birlikte akustik gitarın devreye girmesiyle  konuk sanatçı olarak albümde yer olan  Francis Tobolsky olayı başka boyuta taşıyor. “Know Your Demons “ ismiyle de 80’ler ortası thrashy/speedy şeytaniliğinden izini gösteren bir anlayışla ismini belli ediyor. 1.26 ile başlayan riffler ile hız perdesi aralanıyor, bir kapanış misali 80’lerin ortamına nişanlanıyor.  

Agresiflik, kaos,hız üçgeninde birleşen “ White Walls “ süratli rifflerden bir tepetaklak hissiyat yaratıyor. “Forever Dying Free” isminde olduğu gibi özgürce ölmek isteyenlerin temasını belirliyor. Albümün final kısmı “Rebirth“ ile kapanıyor. Başından sonuna kadar albümün kapanışını sözsüz şekilde kapatıyor.

 Albümün prodüksiyon koltuğunda,mix master işlerinde  1 ve 5. Şarkılara eşlik eden Luke  Le Luke oturuyor.

 Bunun yanında Phil Schimpgen ismi de Luke Le Luke’a mix ve master işlerinde yanında olan baş aktör oluyor. Albümün çizimi,kapağı Josh Rudgier’e ait.  Albümün label işine bakan Witches  Brew firması 2002 yılında kurulmuş olup, amacı ismi duyulmamış klas işler çıkaran grupları piyasayı çıkarmayı hedefleyen bir şirket, bunun da duyurusunu buradan yapalım.

 Albümün prodüksiyon kaydına geçersek; cilalı bir kayıt yok ortada. 80’lerin ortalarında old school grupların karışımını “Nightmares “ albümünde görmek kaçınılmaz oluyor.  Bazılarının aksine  cilalı kayıtlara rağmen old school ruhu temsilen Almanların güçlü yanını “Spitfire “ Nightmares albümüyle fazlasıyla gösteriyor!

 Kadro

 Motörizer – Vocals

Bolz – Guitars

Dissident Agressor – Bass

Thunder Manne – Drums

 

 Cem Kurtuluş, Ekim 2022