Metal müzik tarihinde “Katatonia “ grubu ile alakalı çok sıkı fıkı ilişkim olmasa da
eskiye dair 1993 plaka “Dance of
December Souls “ ile kendilerini tanımak bu yazıya bir borç olsun.
Katatonia da bana ruhsal olarak
melankoli çağrışımı yapan grup olmuştur,ki melankoliden beslenmenin müzik
tarihinde gruplara kattığı olayların haddi hesabı yoktur.
Yas,Melankoli,Yalnızlık,Umutsuzluk… Bu
kavramların hepsi Katatonia’ya yakışan kavramlar. Mevzuyu daha da uzatmamak
adına “Sky Void of Stars” ise
aslında Katatonia diskografisinde, fanların da yenilikten memnun kalacağı işle
karşılayacak boyutta ilerleyen bir yapıya sahip. Eski kafaya sahip olanlar için
pek de iç açıcı olduğunu söylemesem de eski ve yeni karması arasında bir
yerlerde dolanmanın garantisi üzerine bir yer ediniyor.
Albüm,
“Austerity “ şarkısı ile açılışını
yapıyor. Başından itibaren kulakta
kötü bir şarkı izlenimi bırakıyor. 2.34 ile başlayan karanlık olayın haberini
böylelikle vermiş oluyor Jonas Renkse
öncülüğünde, şarkının bütününü düşünüldüğünde ilk şarkıyla birlikte kulaklarda
iyi bir etki bırakamıyorlar. “Colossal
Shade“ ile şerit değiştirerek vitesi yükseltiyor Jonas Renkse ve
havarileri. “Collapse my mind!” nakaratıyla da içimizde oluşan dev ve devasa
gölgelerine dair bir izlenim bırakıyorlar.
“Opaline“ ilk yarının güçlü,en melankoliye hazır altyapısıyla zeminini oluşturuyor. Marş vari yapısıyla,ritim tutturmalık, konserlerde de seyirciyle eşlik edilecek şarkılar arasına giriyor. Pek çok müzik için “odanın müziği” kullanılır, burda da atmosfer gereği odanın içinde sıkışık hayatlara dair tonlamaları duymak kaçınılmaz oluyor. Bu bir yandan o karanlık ve kasvet atmosferinde Katatonia ile yapılan röportaj da “O kadar karanlık ve soğuk ki müzik yapmaktan başka bir şey yapamıyorsunuz.” sözünü hatırlatıyor. Anders Nyström da gitardaki heavy tonlamalarına ayrı parantez açmak gerekir,ki Katatonia diskografisinde pek çok karanlık ve kasvetli riff’e imza atmıştır.
Albümün üçüncü single olma özelliğini taşıyan “Birds” pek çok kesim tarafından tutulan, süratiyle de kendinden söz ettiren bir iş olarak çıkıyor karşımızda. Grubun bass gitar görevini üstlenen Niklas Sandin’e göre “ Katatonia müziğindeki kasvet ve karanlığın sembolü” olarak tanımlıyor kuşlarla ilgili olayları. Kuşlarla olan bağlantı hayat minvalinde değerlendiriliyor burada.
Bazı durumlarda sadece tutkunun açıklanabilir durumlar var, bazen mantığınızı tamamen devre dışı bırakırsınız. Aşkta da bu durum böyle olur, ve hayatında içinde de kayıp giden seriler devam eder.
Albümün ikinci yarısıyla başlayan “Drab Moon” soğuk kış ikliminde kasveti,yalnızlığı,odanın müziğini sytnh’lerle destekleyecek bir altyapı ile atmosferini yaratıyor. Soen’den Joel Ekelof ile vokal kayıtlarının yapıldığı “Impermanence” ballad ayarında karanlık odaları temsilen, bireyin yıkık yaşantısına dair melodileriyle, duygulu solosuyla dokunaklı bir yolculuk yaptırıyor.”You sucked me in and you bled me dry” nakaratıyla da sözünü söylüyor.
“Sclera” dokunaklı yerlerden akustik girişiyle odanın sessizliğine dair şairane lirikler sığdırıyor. “Atrium “ girişiyle hafiften Scorpions’u hatırlatan bir başlangıç yapıyor. “you turned away despite my loving.” nakaratlarıyla da noktayı koyuyor. Belki birkaç parça kadar kasvete sahip değil,ama albümün başarılı şarkılarından olarak yerini alıyor.
Albümün finaline doğru “No Beacon to Illuminate Our Fall” umutsuzluk sarmalında, girişindeki “That star used to shine” sözüyle özetliyor olan biteni. “Absconder” de albümdeki bonus şarkıyla birlikte kapanış gerçekleşiyor. Grubun kapak işlerinde Travis Smith’den sonra bu defa albüm kapakları görevini Roberto Bordin’e emanet ediyor. İnternette edinememiş bilgilerde bu da Kanlı Teneke’nin 21.sayısında Katatonia röportajıyla açığa çıkıyor.
Sonuç olarak; Bütün bu yazılanlar Katatonia ile ilişkisi sıkı fıkı olmayan biri tarafından satırlara yansımıştır. Melankolinin ağır bastığı, kendi müziğinden ödün vermemiş, yeniliğe çok da açık olmayan ama aynı zaman eski ve yeniyi harmanlayan ve hayranlarına sadık, “ oda müziği” tanımını rutubetli odalara taşıyan, kendi yalnızlığını kanıyla kendi içine akıtanlara Jonas Renkse’in karanlık sesi ve tüm albümdeki üretkenliği, Anders ve Roger’ın kasvetli riffleriyle birlikte “Sky Void of Stars” diğer bir deyimle “burada fazla yıldız yok, sadece yağmur var“ söyleminin gereğini yerine getiriyor Katatonia!
Ve bir kitap ismi gibi seslenmek gerekir Katatonia ve havarilerine belki . Çünkü onlar bu albümde fazlasıyla karanlığı arşınlamışlar!
Belki de grubun dediği gibidir “ bu albüm, bulunmayana ve kaybolana özlemden doğdu”
Kadro;
Gitar – Anders Nyström
Gitar - Roger Öjersson
Bass Gitar –Niklas Sandin
Davul – Daniel Moilanen
Cem Kurtuluş,2023
0 yorum:
Yorum Gönder