Senleyiz Ölene Kadar: Deplase Samsun #AlemdeFener(20.10.2024)

 

En umudun ölü olduğu, kendinden yitik zamanlarda “deplasman” gidilmesi gereken yoldur. Böyle zamanlarda duman yükselir,alkol yükselir,insan kendinden geriye doğru sayar.

Bu mevzuyu kısa kesmek gerekirse;üzerinden deplase olmayalı epey süre geçmişti, bunda da yönetimin bilet politikaları işin içine girince sadece kendimiz değil,bizler gibi bu uygulamadan epey kişi nasibini almıştı Dumanlı hava sahası,diğer tabirle deplasman otobüsünün içi gece yola çıkılması için uygundu. Ufaktan bekleyişlerle birlikte nevaleler yüklenilip otobüs saati beklenilmeye başlandı. En kıyak deplasmanlar güneşin değil,karanlıkta çıkılan alkolün  dumanla karıştırıldığı deplasmandır diyerek “SAMSUN” için yola çıkılmıştı.

Alkolün miktarı arttıkça, besteler başka boyut değiştiriyor, sesin yükselmesiyle birlikte atmosferde herkesin bildiği üzere klasikliğini koruyordu.  Kısa yapılan karanlık esnasındaki çiş molaları birlikte sonra yerini hafif de olsa KÖFTECİ YUSUF’ta yol üstünde uğramamızla halini almıştı. Orda da mideyi doldurmuştuk böylece. Yol esnasında yağmurunda artmasıyla tribünsel bir ortam için her şey hazırdı. Şehir merkezi ile stat arasında 20 KM’e yakın bir mesafe söz konusuydu, pek de TEKEL BAYİ’ye denk gelememiştik,derken bir yerden tekeli yakalayıp ilerledik.

Emniyet noktası diğer deplasmanlara göre bizim gördüğümüz uygulamadan farklıydı. Bu kısmı kısa geçersek;erkenden içeri dalıp yerimizi almıştık. Ufaktan beste atıştırmaları ile maç saatini beklemeye koyulduk. Takımsal meseleleri bir kenara bırakırsak;ilk yarıdaki takımın da iyi olmasıyla tribünde buna refleksini vermiştik. Karşılıklı bestelerle birlikte tribün her zaman olduğu gibi deplasmanda tribün jargonuyla hakkını veriyordu. “Beraber yürüdük biz bu yollarda” diyerek sesi arttırıyorduk. Pazar günü olmasına karşın, onca yol tepenler enerjilerini tribüne vermekle yükümlüydü. Sonuç kısmından hariç bakmalı mı bilinmez,ama deplasman dönüşlerinde de sonuç pek çok kişi için hüsran olduğunu söylemeye gerek yok.

 Halsizlik,yorgunluk, ve sonra deplasman otobüsünde oluşan sessizlik ve bunun da üstüne deplasman dönüşünde otobüs tekerleğinin patlak vermesi sebebiyle yolun uzamasına sebep oldu. Deplasmanın olmazsa olmazı gidilen otobüsle çıkılan arızalardır. Bir Pazar gecesinde giderken kimileri iş telaşının peşine derken aksaklıklar peşimizi bırakmadı.

Bütün yorgunluklar,belirtiler,sonuçlarla birlikte “Bunca yol gitmeye değer mi” sorusu elbette fazlasını içeriyordu hepimiz için. O otobüse binildi mi herkes birbiriyle eşit, alkolünü ve yemeğini beraber paylaşır ve geriye çekilen CEFA kalır!

Bir bestede dediği gibi

“SENİN için FENER, senin için…”

 Cem Kurtuluş, 2024 Ekim